کد مطلب:28381 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
1810. امام علی علیه السلام: آن كه به عدالتْ رفتار كند، خداوند، از دولتش پاسداری كند.[2]. 1811. امام علی علیه السلام: عدالت پیشه كن تا حكومتداری كنی.[3]. 1812. امام علی علیه السلام: عدالت پیشه كن تا حكم برانی.[4]. 1813. امام علی علیه السلام: هیچ چیز مانند عدالت از دولت ها پاسداری نكرده است.[5]. 1814. امام علی علیه السلام: هیچ چیز به اندازه رفتار عادلانه از دولت ها پاسداری نمی كند.[6]. 1815. امام علی علیه السلام: دولت عادل، پایدار است.[7]. 1816. امام علی علیه السلام: عدالت پیشه ساز، تا اقتدارت استمرار یابد.[8]. 1817. امام علی علیه السلام: پایداری مملكت، در عدالت است.[9]. 1818. امام علی علیه السلام: فرمانبری، سپر شهروندان است، و عدالت، سپر دولت ها.[10]. 1819. امام علی علیه السلام: پایداری دولت ها، در به پا داشتن سنّت های عادلانه است.[11]. 1820. امام علی علیه السلام: عدالت پیشگی، پیروی از سنّت های الهی و [ سبب ]پایداری دولت هاست.[12]. 1821. امام علی علیه السلام: آن كه در حكومتش عدالت ورزد، از یاوران، بی نیاز گردد.[13]. 1822. امام علی علیه السلام: عدالت پیشگی، استواری شهروندان است.[14]. 1823. امام علی علیه السلام: عدالت پیشگی، [ مایه] استواری مردمان است.[15]. 1824. امام علی علیه السلام: نیكیِ عدالت، سامانده مردمان است.[16]. 1825. امام علی علیه السلام: عدالت پیشگی، سامانده حكمرانی است.[17]. 1826. امام علی علیه السلام: خداوندِ سبحان، عدالت را استواری مردم، پاكی از ستم ها و گناهان، و سبب تحقّق و اجرای اسلام، قرار داد.[18]. 1827. امام علی علیه السلام: هرگاه شهروندان، حقوق زمامدار را به جا آورند و زمامدار، حقوق شهروندان را به جا آورد، حق در میان آنان، عزیز گردد، و آیین دینداری بر پا شود، و نشانه های عدالت، استوار گردد، و سنّت ها بر روش درست، جاری شوند، و در پرتو آن، زمانه به صلاح گراید، و بقای دولت، جای امیدواری باشد، و آرزوهای دشمنان، به ناامیدی گراید.[19]. 1828. امام علی علیه السلام: عدالت، نیرومندترین بنیان است.[20]. 1829. امام علی علیه السلام: جهان، باغی است كه گردشگر آن، شریعت است، و شریعت، پادشاهی است كه پیروی اش واجب است، و پیروی، روشی است كه حكمران، بدان استوار گردد، و حكمران، چوپانی است كه سپاهیان، او را كمك كنند، و سپاهیان، یاورانی اند كه ثروتْ آنان را اداره كند، و ثروت، روزی ای است كه مردمان، آن را گِرد آورند، و مردمان، توده هایی هستند كه عدالت، آنان را به بندگی كَشَد، و عدالت، بنیانی است كه جهان، با آن استوار گردد.[21]. 1830. امام علی علیه السلام: عدالت، بهترین شیوه اداره كردن است.[22]. 1831. امام علی علیه السلام: بَس است عدالت، به عنوان اداره كننده.[23]. 1832. امام علی علیه السلام: معیار سیاست، عدالت است.[24]. 1833. امام علی علیه السلام: بهترین سیاست ها، عدالت پیشگی است.[25]. 1834. امام علی علیه السلام: هیچ آقایی ای مانند عدالت در مدیریت نیست.[26]. 1835. امام علی علیه السلام: زیبایی سیاست، عدالت پیشگی در حكمرانی، و گذشت در زمان توانمندی است.[27]. 1836. امام علی علیه السلام: شهروندان را جز عدالت، اصلاح نكند.[28]. 1837. امام علی علیه السلام: دین را پناهگاه و عدالت را شمشیر خویش قرار ده تا از هر بدی ای بِرَهی و بر هر دشمنی پیروز گردی.[29]. 1838. امام علی علیه السلام: اگر حكومت، با پایه های عدالت بنا شود و با خِرَد پشتیبانی گردد، خداوند، دوستدارانش را پیروز و دشمنانش را خوار سازد.[30]. 1839. امام علی علیه السلام: دل های شهروندان، گنجینه های حكمرانان است. آنچه از عدالت و ستم در آن ذخیره سازد، خواهد یافت.[31]. 1840. امام علی علیه السلام: شهرها به چیزی جز عدالت، آباد نگردند.[32]. 1841. امام علی علیه السلام: عدالت پادشاه، بهتر از فراوانی و خرّمی روزگار است.[33]. 1842. امام علی علیه السلام: در سایه عدالت، نعمت ها چند برابر شوند.[34]. 1843. امام علی علیه السلام: آن كه عدالت ورزد، قدرت یابد.[35]. 1844. امام علی علیه السلام: آن كه در شهرها عدالت پیشه سازد، خداوند، رحمتش را بر او ارزانی دارد.[36]. 815) 1845. امام علی علیه السلام - از حكمت های منسوب به ایشان -: آن كه با زیردستان به عدالت رفتار كند، از بالادستان، عدالتْ روزی اش گردد.[37]. 1846. امام علی علیه السلام: پاداشی نزد خداوند سبحان، بزرگ تر از پاداش زمامدارِ عادل و مرد نیكوكار نیست.[38]. 1847. امام علی علیه السلام: دو چیز است كه پاداش آنها اندازه نشود: گذشت و عدالت.[39]. 1848. امام علی علیه السلام: سیاست عادلانه، سه چیز است: نرمی در دوراندیشی، به نهایت رساندن عدالت، و احسانِ به اعتدال.[40]. 1849. امام علی علیه السلام: در برپایی عدالت، از خوش نیّتی در میان شهروندان، چشمداشتِ اندك، و پارسایی فراوانْ كمك بجو.[41]. ر. ك: ص 265 (به پا داشتن عدالت.
1809. امام علی علیه السلام - آن گاه كه از او پرسیده شد كه: «عدل و بخشش، كدام یك برترند؟» -: عدالت، كارها را به جای خود می نهد، و بخشش، آنها را از همان راهی كه باید، بیرون بَرَد. عدالت، راهبری فراگیر است، و بخشش، حالتی ویژه. [ از این رو ]عدالت، گرامی ترین و برترینِ آن دو است.[1].